Laat ik eens een onderwerp aansnijden dat ik op afstand en met verbazing waarneem. In dit land hebben de babyshowers en de gender reveals voet aan de grond gekregen. Ik voel een licht inwendig verlangen in mij opkomen om mij daartegen te verzetten. Ik ben geen strijder, geen wereldverbeteraar, ik ga nooit op de barricades. Ik zet me echter wel graag in voor “de terugkeer van het gezonde boerenverstand”.
Wanneer vrouwen zwanger zijn is blijdschap absoluut op z’n plaats. Lieve woorden, uitgesproken of op een kaartje, zouden voldoende gelukwensen mogen zijn voor aanstaande ouders. Echter de laatste jaren wordt er nog voordat een baby geboren is een babyshower gehouden. Lees dit woord in alle rust nog een keer, het staat er echt. Ik lees op internet: “Babyshower organiseren? Zo pak je het aan”. Dit betekent dat er ook al een verdienmodel op is gezet.
Onlangs sprak ik een vriendin wier dochter naar een babyshower was geweest. Ze kon er niet omheen en deed mee aan dit feestgebeuren. Nu komt het. Als decoratie hingen er bij de babyshower als versiering vlaggetjes met de tekst “Happy Pushing”. Deze woorden hoef ik moeders niet uit te leggen. . . . Ooit was ik zelf een happy pusher vlak voor de geboorte van mijn twee dochters. Ik zal u zeggen: ik was vooral happy toen het pushen voorbij was.
Zo is er nog een ander event te vieren alvorens de persweeën zich inzetten: de gender reveal. Ik moest er 7 keer op oefenen voordat ik het woord vloeiend uit mijn mond kreeg. Volgens mij zijn er maar twee opties: een jongen of een meisje.
Lieve mensen, er zijn zo van die dingen die over komen waaien uit Amerika. Bij voornoemde events zou ik willen voorstellen dat we ze allemaal keihard terugblazen om het dáár te laten waar het ooit bedacht is. Willen wij dít integreren in onze cultuur?
Vroeger woonden er in mijn dorp diverse families met een grote kinderschare. Een aantal van 16 of 18 kinderen was niet gemiddeld maar kwam wel voor. Toen was het een hele kunst om al deze kinderen eten te geven en in leven te houden. Als de laatste uit huis was, dán pás had je echt wat te vieren. Dán pás had je reden om vlaggetjes op te hangen en knalconfettie in de lucht te schieten.
Passen deze nieuwigheden bij ons of wordt het ons opgedrongen en worden we er behoeftig in gemaakt? Instagram staat vol van deze activiteiten. Laten we van ‘Insta’ vooral niet de leidraad van ons leven maken.
Als je echt iets voor prille ouders wil betekenen, jaag ze dan, wanneer de baby een half jaar oud is en de mama’s en de papa’s het huilen nader staat dan het lachen, vanwege de slapeloze nachten en de tepelkloven die niet willen genezen, naar een sauna mét overnachting om even op adem te komen. Vergis u niet in mij, ik ben er grote voorstander van om het leven te vieren en hang graag de slingers op. Soms stel ik me toch ook nog wijselijk enkele vragen, wetende dat ik de antwoorden nooit voor een ander mag invullen.
Geef een reactie