Op Goede Vrijdag 2022 beginnen Thijs en ik aan de R1-fietstocht Arnhem-Berlijn. Een magnifieke route met de zon mee en de koude noordoostenwind met kracht 3 constant tegen. Dan kun je nog eens laten zien hoe flink je bent.
Tjonge jonge, ik meende dat ik ‘t vloeken verleerd was.
We ploeteren 10 dagen, vaak 8 uur per dag. We kunnen onderweg kiezen uit 3 opties: de bewegwijzering, de fietsapp en de kaart. Steeds nemen we de weg die ons het beste bevalt: de kortste.
Dit jaar is Thijs niet alleen ‘the guide’ maar nu hij de vogelcursus heeft gevolgd ook nog eens ornitholoog. Hij wijst naar de buizerds en boomklevers en hoort de veldleeuwerik en de roodborstjes fluiten. Hij ziet een extra dimensie die ik niet zie.
Ik zie en hoor iets anders fluiten namelijk de fietsers op de e-bikes. Voor het eerst in mijn leven werp ik jaloerse blikken richting mensen op elektrische fietsen die ons, fluitend en met twee vingers in de neus, voorbij ‘vliegen’.
Once you see it, you can’t unsee it.
“Wié ben ik wát aan het bewijzen?” flitst er door mij heen.
Waarom tegendraads en star volhouden dat het niet echt is wanneer je de kilometers niet op een echte fiets maakt?
Ik ben om…… nu Thijs nog want we moeten elkaar wel bij kunnen houden. Een e-bike staat nog lang niet op zijn lijstje. Ik zal hem dus moeten marineren om mijn doel te bereiken. Vrouwen weten direct wat ik daarmee bedoel. Mannen hebben doorgaans niet in de gaten dat ze gemarineerd worden.
Nu eerst maar eens genieten van mijn triomf. Na bijna 800 km. op eigen kracht fietsen sta ik onder de Brandenburger Tor.
Geef een reactie