“These are the days” zong Van Morrison in 1989. Een meesterlijk lied met de wijze woorden: “There’s only here there’s only now”. Dit nummer is een van mijn favorieten en heb ik al vaak gehoord. Echter nu geef ik er een bijzondere betekenis aan. Zelden was mij zo duidelijk dat het leven “hier en nu” geleefd moet worden en niet “daar en dan”. Vorige maand is mijn broer overleden . . . dat waar ik nooit rekening mee hield gebeurde. Zo maar, onder onze ogen. Hij was een bijzonder lieve man, die zich enkel en alleen bezighield met waar het écht om draait in het leven. Hij was een broer zoals iedereen er zich een zou wensen. Hij had niet veel op met materiële nikserigheid of met uiterlijk vertoon. Hij was een man met een zuiver moreel kompas. Hij hield van het leven, van zijn partner, van zijn bomen, van de natuur en van zijn inner circle.
Het voelt bizar om iemand te verliezen uit je eigen bloedlijn. Iemand die samen met je jong was en met wie je dacht ook samen oud te worden. Iemand die altijd vredig nabij was. Toen ik jong was zei mijn vader vaak: “Gae komptj dur nog waal achter”. Ik ben erachter… Je maakt je zorgen om het één en dát waar je geen rekening mee houdt gebeurt. Ik zie het om me heen . . . het leven slaat mensen soms hard om de oren.
Meer dan ooit voel ik levensdrift, heb ik drang om bewust invulling te geven aan de uren en de dagen. Daar bedoel ik niet mee om altijd onderweg te zijn en stad en land af te reizen, bang om iets te missen. Nee, daar bedoel ik mee: denken vanuit vrijheid en dát doen wat bij je past. Niet altijd denken te moeten doen zoals het hoort want dan hóéf je niet meer te denken. Ik omring me graag met mensen die dit gedachtegoed met me delen.
Ik draai me vaak om en loop met gepaste tred verder wanneer mensen ervoor kiezen “zeurzender” te zijn.
Het leven van een mens is wat zijn gedachten ervan maken. Het lijkt er dus op dat je deels je gedachten kunt sturen. Onlangs las ik dat een mens laatjes in z’n hoofd heeft. Laatjes waar je je verdriet in bewaart en laatjes die overlopen van geluk. Laatjes waar je je kracht in verzamelt en laatjes waar jouw onzekerheden zich schuilhouden. Je kunt de laatjes open of dicht schuiven. Kiezen om ze te openen en anderen kennis te laten maken met de inhoud of kiezen om ze tijdelijk dicht te laten en de inhoud alleen te delen met jezelf. Het staat een mens vrij wanneer hij schuift met z’n laatjes.
Naarmate ik ouder word merk ik dat ik vooral blij ben met wat er is en voel ik dankbaarheid voor wat er was. Stilstaan bij dát wat had kunnen zijn is verspilde tijd want: “There’s only here there’s only now”.
Geef een reactie