In gesprekken met mijn bruidsparen stel ik natuurlijk altijd de vraag: “Waar hebben jullie elkaar leren kennen?”. Zou een trouwambtenaar deze vraag 50 jaar geleden hebben gesteld, zou het antwoord vaak hebben kunnen luiden: “Op de kermis of tijdens het huwelijksfeest van mijn broer of zus”.
Zo ging dat vroeger. Er waren maar weinig gelegenheden in een jaar waarop jonge mensen elkaar konden ontmoeten en waarbij het liefdesvonkje de kans kreeg vlam te vatten. De term ‘dubbele familie’ kwam toen dan ook vaak voor. Ván een goede bruiloft kwám een goede bruiloft.
Sinds Tinder zijn intrede heeft gedaan is dubbele familie een zeldzaamheid geworden. Jonge mensen swipen zich een slag in de rondte. Alles is te krijgen: op kleur, op lengte en op gewicht.
Onlangs zei een bruidegom: “Op mijn Tinder-profiel had ik een zoekfunctie van 10 km. aangegeven want met míjn uiterlijk moest het zeker lukken om binnen die straal een goed ogende schoonheid te vinden”. Of het hem gelukt is? Jazeker, ze is niet alleen mooi maar ook zeer sympathiek. Ik mag hen in het najaar trouwen.
Hij vertrouwde me verder nog toe: “Een vriend van mij moest echt in een veel grotere straal zoeken. Zijn filter gaf een reikwijdte van liefst 100 km. aan. Als je niet vooraan hebt gestaan toen moeder natuur de knappe koppen en welgevormde lichamen uitdeelde, moet de zoekfunctie soms zelfs over landsgrenzen gaan, wil je nog kans maken op succes.
Dit zijn toch allemaal vertelsels waarbij ik lichtelijk mijn wenkbrauwen op trek.
Mijn man heb ik leren kennen op de biljarttafel van café de Kleine Winst hier in het dorp. We zaten met de rug naar elkaar en draaiden heel toevallig op hetzelfde moment onze gezichten naar elkaar toe en raakten in gesprek. Binnen één uur werd mijn hart en mijn instinct geraakt. Natuurlijk wist ik ook wel dat wanneer je op zoek bent naar een knappe jonge God je meer kans maakt bij de Kleine Winst dan bij de Heemkundevereniging. Dus bij die laatste heb ik nooit gezocht.
Tijden veranderen en dat is maar goed ook. Ik kan die jonge mensen van nu goed volgen. Veel van de mensen die ik trouw hebben elkaar leren kennen via het digitaal kanaal. Je geeft aan waar je naar op zoek bent en Tinder regelt dat je het krijgt. Iedere generatie heeft zijn eigen ‘zoekfunctie’.
Ik vraag me alleen af hoe dit alles zich gaat ontwikkelen.
Ik moet denken aan mijn HelloFresh pakket dat ik drie keer per week thuis bezorgd krijg. De ingrediënten, de kruiden en de receptuur vormen een totaalpakket. Zo leer ik nieuwe smaken waarderen. Het leven proeft iedere dag een beetje anders.
Zou dát misschien toekomst worden in datingland? Iedere week iets nieuws thuis laten bezorgen en als hij of zij niet bevalt: geen probleem . . . . het is wekelijks opzegbaar.
Ik kijk naar buiten, mijn ega ligt lekker in de tuin te genieten van zijn favoriete muziek. We zijn 36 jaar verder. Ik bekijk ‘m en denk: je bent nog steeds een interessante man. . . . ik ga het abonnement verlengen!
Geef een reactie