Ik heb een dagboek waarin mij iedere dag een vraag wordt gesteld. Elke avond schrijf ik een antwoord op in de vorm van een kort vertelseltje. Vragen zoals: Wat heb je vandaag geleerd? Welke afslag had je beter niet kunnen nemen? Wanneer heb je voor ’t laatst hard gelachen? 365 Vragen staan in dit kleine boekje. Iedere dag klim ik even in de pen.
Vandaag staat er één vraag die ik bijzonder uitnodigend vind: ‘Wat is je grootste verlangen’? Ik hoef niet lang na te denken. Mijn grootste verlangen is dat ik het denken van anderen mensen zou kunnen ervaren en dat dit denken vastligt op een USB-stick. Zo heeft ieder dan zijn eigen USB-stick waar zijn denken op geregistreerd wordt. Vóór het slapen gaan trek je jouw USB-stick uit je hoofd en leg je deze op je nachtkastje. Dit betekent dus ook dat je denken dan stopt en je ‘gedachteloos’ de nacht ingaat. Heerlijk, je brein helemaal in ruste. Dat zou toch heerlijk zijn!
De volgende ochtend sluit je de USB-stick weer gewoon aan en komen de gedachten weer op gang. En nu komt ie: Mijn allergrootste verlangen is . . . dat ik de USB-stick van andere mensen in mijn hoofd zou kunnen steken. Ik zou de wereld niet alleen door míjn ‘bril’ zien maar ook door de ogen van de mensen om mij heen. Hoe denkt iemand, hoe duidt iemand gebeurtenissen en hoe ervaart hij deze? Feiten zijn feiten maar we kleuren ons leven vaak bij door de beleving die wij eraan geven.
Ik zou de USB-stick van een topsporter, van een visser, een muzikant, van een politicus, een kunstschilder of een 100 jarige in mijn hoofd willen stoppen. En ja, om veel discussies voor te zijn, ook die van mijn eigen man.
Zo zou ik kunnen ervaren hoe anderen tegen de wereld aan kijken en ik zou hun talenten mogen ervaren. Wat zou dat geweldig zijn. De drive voelen van een topsporter die altijd sneller en beter wil zijn. Of de rust mogen ervaren die ik bij een visser waarneem. Het kunnen bespelen van muziekinstrumenten zonder ook maar enige twijfel over de juiste toonhoogte. De lange adem bezitten van een politicus die vaak overal de schuld van krijgt. Het talent voelen om alles te kunnen tekenen en schilderen wat je ziet. En de levenslessen te kunnen duiden die een 100-jarige heeft opgeslagen. Wat zou dat gaaf zijn, andermans gedachten denken. Dit alles wél met de restrictie dat ik na enkele dagen weer mijn eigen USB-stick terugkrijg. Want je bent wie je denkt te zijn . . .
Geef een reactie