Daar loopt ze, met haar vader, door het middenpad, haar toekomstige man tegemoet. Zij draagt de jurk van haar dromen en in het door haarzelf samengestelde boeket zitten zachtroze pioenrozen. Haar aanstaande man wacht haar op met een glans in zijn ogen. Soms is de werkelijkheid mooier dan je dromen.
Daar sta ik dan, als moeder van de bruid, in mijn fluwelen toga. Vandaag mag ik mijn dochter trouwen. Bij het zien van haar voel ik een tinteling onder mijn huid en verlaat een traan mijn ogen.
Ik heb haar mogen baren, haar leren lopen, fietsen en heb haar, samen met haar vader, de grondbeginselen van het leven bijgebracht.
Ik denk aan haar geboorte, haar kinderjaren en aan het loslatingsproces waarin mijn moederrol steeds een andere invulling kreeg. Aanschouwen en vertrouwen. Uiteindelijk ben ik er een kei in geworden.
Natuurlijk krijg ik zo dadelijk een overtuigend JA op de vraag of het hen wel menens is. Zij weten al heel veel jaren dat ze het leven samen aandurven.
Op deze zomerse voorjaarsdag zegeviert de liefde en is er veel om dankbaar voor te zijn. Het gras is vandaag belachelijk groen en wij staan er middenin.
Geef een reactie